सांजवेळचे बकुळगाणे.....

क्षितीज विझत्या वेळी
उमटती भावबंधी तरंग
पाण्याच्या श्वासाला
मग बाधतो चांदणरंग

पेटत्या पाण्याचे असे
होवून जाई तिर्थ
सांजवेळचे बकुळगाणे
भिजून होते सार्थ

लहरीच्या आत उमलते
एक दिर्घ पोकळी
किना-याला झोंबत असते
ओल्या लाटांची साखळी

तुषारांतुन बहरून येते
मृगाचे कस्तुरी मन
डोलणा-या अवकाशी
लवंडे चांदण बन

सांज साधते अवखळ
माझ्या शब्दांशी मेळ
बुडून होते ओली
तुझ्या आठवणींची वेळ

शब्दाच्या हृदयाची मग
मी पेटवून देई मशाल
तुझ्या परिस स्पर्शाने
साधा टिंबही होतो विशाल

भाव असा कोणता
पाण्याच्या अधिर वक्षावर पडतो?
माझ्या कवितेला असा नित्य
प्रवास भिजका घडतो....!!!
♡Pr@t@p♡
"रचनापर्व"
26/4/2020
prataprachana.blogspot.com