पाखरपंखी तगमग..

गर्द सायंकाळी
अंधाराची लगबग
मनात साचे गर्तखोल
पाखरपंखी तगमग

सांजपावली पैंजण
मनात इवले बिज
ओढ मनाला लागे
झरून जाई निज

सांजसाचला माळ
बहरते बासरी धुन
पाखरांची ललकारी
वाटे ओळखीची खुण

तु नकोस पेरू तम
ऊजेडाची लागे आस
मोहरल्या चांदण्याला
मग स्पर्शाचा सुवास

मी गीत तुझे आभाळी
अलगद देतो पेरून
शिल्प मनाचे माझ्या
तुझ्या आत्म्यावर कोरून

आस भरली सायंकाळ
माळरानी फिरते
बासरीच्या ओढीने
राधा एकली झुरते!

दाटून येतो शाम
व्याकुळ होती गाई
सांज व्यापन्या कसली
रातीस होते घाई?
(प्रताप)
11/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com