तमात बुडतो गाव....

हा वसंत सारा तारण
शब्द फुलण्यासाठी
कळ्यांचे सुगंधी नि:श्वास
फांदिवर खुलण्यासाठी

तुझे अत्तर दिशात
आसमानी गंध भिनतो
वारा स्तब्ध मुका अनाहुत
अलवार उधाण बनतो

फुलांना जाग सांजवेळी
पाण्याला तहान लागे
दारात अडकल्या पदराचे
हसती उत्सूक धागे

तगमगीच्या सायंकाळी
निळे चांदणे बहरते
मनाच्या गाभा-यात
फुलपाखरू विहरते

इशा-याची हुल उठते
होई मनाची धावा धाव
निघत नाही पाउल तोवर
तमात बुडतो गाव..

पावलांचा हिरमोड
वाट बुडून जाते
अंधाराच्या सावली आड
वेल झडून जाते

मग सांजकाहुरी हवा
दिव्यात जळत राहते
एक जळती वात आसुसुन
चंद्र पाहत राहते....

चंद्र पतंगा बनतो
घेई वातीवर झडप
पुन्हा सारे गाव होते
अंधारात गडप.......!
(प्रताप)
25/4/2020
"रचनापर्व"
prataprachana.blogspot.com