चांदण कळ्या आड
झिरपते अवकाश
रातराणीचा ॠतु
पेरी गंध सावकाश
या कल्लोळ घटीकेत
वारा अबोल मंद
चांदआत्मी रातीस
लागे आठवणीचा छंद
निद्रेच्या मनाला
डोळ्यांची बांधणी
पुकारत्या वाटेला
उजाळते चांदणी
दिव्याचे उमलणे
वातीचे झोत
चांदवा शोधे
आत्म्याचा पोत
हे विराणीचे सुर
ही पेटती आकाशगंगा
आर्त खोलवर चाले
पुका-याचा दंगा
आभाळाचे पट
चांदण्याचे थवे
रातीच्या काळजावर
उतरे गीत नित्य नवे
मी शब्दांची घडण
चांदण्याने रेखी
प्रकाशते मोहरून
काव्य सखी
(प्रताप)
10/4/2020
"रचनापर्व"
prarataprachana.blogspot.com

No comments:
Post a Comment