Wednesday, June 10, 2020

पाऊस पडून जाईल...


या ढगांना आत्मा द्यावा
की हवेस द्यावा रंग
अवकाशाची रिक्तता
का सांजेत होई दंग

तु नसल्या पावसाचे
हे कसले थेंब पडती
काजळाच्या तिटेतुन
मी रात चोरतो चढती

तु गेल्या बहराच्या जखमा
अजून हिरव्या ओल्या
गंधाळल्या फुलझडीने
भरून गेल्या खोल्या

ही परकी आग कसली
मनात जाते धुमसून
परसातला निशीगंध
रडतो का हमसून?

नाहीच कोणी आपले
म्हणून पायवाट थांबत नाही
आहे कुट्ट काळी म्हणून रातीचे
आयुष्य लांबत नाही

थवे गेले उडून म्हणून
झाड रडत नाही
करते आकांत माती म्हणून
पाऊस पडत नाही

थोडे ढग इकडेही पाठव
पाऊस पडून जाईल
थेंबाच्या स्पर्शातुन तोकडी
भेट आपली घडून येईल
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
10/06/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com



No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...