ओली तरंगभुल....

ढग आले
सरी आल्या
भिजल्या गायी
घरी आल्या

ही ओली तरंगभुल
भरून गेला अवकाश
व्यापते मनाला
सांजवेळ सावकाश

सगळे भिजले
ओल सजले
मातीच्या गर्त कुशीत
अलगद हळवे थेंब निजले

वैराण माळावर रूजते
अंगाई ओली ओली
मी मोजुन घेतो अलगद
मृदगंधांची खोली

हे अत्तराचे थेंब
कोण केला शिडकावा?
या ओल्याक्षणी का दाटतो
मातीत तृष्ण धावा

प्राषुण सारे थेंब
ही कसली पोकळी?
दाटल्या ढगातुन का
झरे सर ही मोकळी

हे नभाचे बन
तु ही पाहून घे
नेत्र नभाच्या सरीतुन
धो धो वाहून घे

असा पाउस येतोच दाटून
एक कळ झुळुक बनते
कोसळणा-या थेंबाचे
ओले वस्त्र बनते

अशा सांजओल्यावेळी
झुरती फुलांचे आत्मे
झडत्या थेंब बहराचे
रेखीत मनावर महात्म्य!
(♡pr@t@p♡)
"रचनापर्व"
3/6/2020
BLOG# prataprachana.blogspot.com