आभासाने बहरले फुल....

त्या बाभळी, त्या बोरी
ती फोफावणारी शेती
तो चिखल, ते पाणी
ती आसुस झालेली माती

ते पाखर थवे, ते आभाळ
ते पसरले पंख ,ती झेप
शेताच्या पायवटेवरील
ती बैलगाडीची घुंगर खेप

ते हाकारे,ती गोफण
ते जपले जाणारे बहर हिरवे
घराच्या आड्यावर मऊशार
घरटे विणणारे पारवे

सारेच तुला आठवतात
ते रस्ते, ती पाऊलवाट
तु असतानाचा तो
फुलबहराचा गंधित थाट

ये निघुन तुझे बहर ईथे
फुलण्यासाठी आतुर
दाटून येत्या सांजेला
अंधार ही हो फितुर

तो वितळणारा चांद
ते बावर होते चांदणे
ते श्वासाच्या आभासाने
मोहरून उठणारे गोंदणे

ती आर्त सायंकाळ
ती घुमती पाखरशिळ
हात आतुर उलगडण्या
बटास पडला पिळ...

हे आठवणीचे साखरदाणे
ही गोडव्याची पेरणी
या सांजेस तुझा सहवास
ती लागावी सत्कारणी....

तुझ्या गेल्या पावलांना
पडावी माझ्या वाटेची भुल
तुझ्या निव्वळ आभासाने पहा
फांदिवर बहरून आले फुल
♡pr@t@p♡
" रचनापर्व "
19/06/2020
BLOG# prataprachana.blogspot.com