Monday, June 15, 2020

मातीच्या हृदयात भरते....


सखे! तुझा पाऊस!
सारेच कंच ओले
ढगाचे मन बावरे
मातीस मुक बोले

कोसळत्या थेंबासवे
वाहून जाते माती
उगवून येती हिरवी
घट्ट ओली नाती

सर अनाहुत येते
सजते हिरवे रान
नदीच्या काळजाला
ये गुलाबी उधाण

मी तुझा पाऊस
मनात सजवत राहतो
मातीच्या हृदयावर
हिरवाई रूजवत राहतो

तु पाऊस शिवारी पडता
अन् अंगणी नाचणारा
माझ्या मनाचा ओथंब
बंद नयनाने वाचणारा

गरजते आभाळ कधी
कधी वाहतो उधाण वारा
वाटून घेवू आपल्या
अलगद झरती धारा

ओल हृदयास फुटते
तु थेंब मनात रूजलेला
तु नित्यनियमीत पाउस
माझ्या खिडकीत सजलेला

तुझ्या पावसाचे सोहळे
आभाळ सारे झरते
थेंबाचे असलेपण
मातीच्या हृदयात भरते..
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
15/6/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com












No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...