पैंजणाचा नादभैरवी....

तुझ्या आभासी स्वप्नांची
जागत्या रातीस साद यावी
स्वतःत हरवल्या अस्तित्वाची
अशी गहरी याद यावी

या स्वप्नांच्या हृदयाला
ही कसली डागणी
मी मुकपणे पुरी करावी
तुझ्या वेदनेची मागणी

तु ढवळून अंतरंग
तुलाच शोधून घ्यावे
आत्म्याचे खोल अस्तर
सापडेतो खोदून घ्यावे

तु आणि तुच
दुसरे कोण राहील
नदीचे पाणी हरयुगी
सागरओढीने वाहिल

तु नसल्या घटीकेत
मी अनाथ रातीशी बोलतो
तु दिल्या जखमांचे
पट नित्य खोलतो

वेठीस धरला वसंत आता
फुलणे विसरून गेला
अवकाशाच्या काळजातुन
चांद घसरून गेला

अंधार गलबलून येतो
रात कसली चाहूल टिपते
पैंजणांचा नादभैरवी
मन बावरे जपते

पण नदीने सोडले पात्र म्हणून
शेत सोडता येत नाही
कोणाची नसली साथ म्हणून
वाट मोडता येत नाही
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व "
11/6/2020
BLOG# prataprachana.blogspot.com