पहिल्या पावसाचा सुवास....

सांजेच्या कवेत
हे शब्दांचे मंथन
मनाच्या अंतरी दाटे
आठवांचे चिंतन

तुझ्या पायरवाने सजतो
माझ्या प्रतिमेचा भाल
हे युगाचे गित अंतरी
निनादे चिरकाल

ही प्रकाश विलयी सांज
सांडते अंगणओसरी
अव्हेर नसे ओठांना
बिलगे प्रतिक्षारत बासरी

हे अतर्क्य सुर
मनी आठवणींचे दिपन
प्रदिप्त सांजवेळी लागे
तनुगंधाचे लिपन

बेसुमार प्रलय चाले
वास्तव पुसट होते
अंधारातल्या पायवाटेशी
डोळ्यांची घसट होते

माळरानावर मी उभा
हा कसला बंदिवास?
अवचीत येत्या झुळुकीस
पहिल्या पावसाचा सुवास...

बहुधा निघालेत इकडेच
हळुवार पावसाचे ढग
पाहुयात किती धरेल
ही विरह घटिका तग.....

(♡pr@t@p♡)
"रचनापर्व"
01/06/2020
BLOG# prataprachana.blogspot.com