शब्दांच्या फुलवाती....

                                                                            

ओठावर माझ्या सजती
तुझ्या गझलांचे भार
मी लोटून देतो अलगद
तुझ्या पापण्यांचे दार

प्राचीन साठले पाणी
सागरास मौन साधते
लाटांचे काळीज हळवे
नयनास का? बाधते

मी हंबरवेळी लिहतो
हंगाम दाटले गाणे
शिशीर झाडून नेतो
बकुळ फुलांचे पाने

झांजर सांज उतरे
खोल मनात माझ्या
रात उचलून घेते
स्पर्शांच्या जखमा ताज्या

मनात माझ्या वाहती
दुव्यांच्या आर्जवी धारा
ओंजळीत सजतो माझ्या
नभात तुटता तारा

रानफुलांचे रंग
गझलेस माझ्या मिळती
अर्थ तुला का सा-या
मतल्यांचे सहज कळती?

मनात कोणती ओवी
करूण होऊन पाझरते?
मी जपतो स्पर्श तुझे
जे झाले ओझरते

झाडाची गुढछाया
चांद दुर एकला उभा
झोपाळल्या स्वप्नांना तुझ्या
नयनस्पर्शाची मुभा

ता-यात हरवला रस्ता
हे कसले दिशाहीन चालणे
मुक तुझ्या आर्जवाशी
मी मुक्याने बोलणे

मिटव डोळे, दे हाक!
स्वप्न दाटल्या राती
तुझ्या दिव्यात सजतील
माझ्या शब्दांच्या फुलवाती
(प्रताप)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
3/2/2021