चैत्र पालवी खाली
रात नितळ तु कालव
डोळ्यात बहर कशाचे
हृदयास कसली पालव?
चंद्र मुळातून तुटुनी
झाडाचे फुल बनतो
त्याच्या गर्भतळाला
चांदणगंध भिनतो
फुलझडीच्या वेळी
सडा आकाशी पडे
नभनक्षत्राच्या अंतरी
तुझ्या चणिचे खडे
नदी तळाचे पाणी
सागरा खेचून घेते
प्रतिबिंबाच्या सावलीला
आभाळ वेचून घेते
चिरे कातळा पडती
मी कोरत असता लेणी
टाक तुझा चुकवतो
घावांची व्याकुळ देणी
अद्भुत असे काही
चांदण्याखाली घडते
खोल मनाच्या पृष्ठावर
अजाण छाया पडते....
"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.३.२०२३
.jpg)
No comments:
Post a Comment