राऊळाची आस

थवा घेऊन निघे

प्राचीन जिवाची आण

झाडाच्या खोडात रुतला

शिल्लक मागे बाण

हंबरकुळी दिगंत जणू 

प्राचीन मंत्रकळ्या

चांदण्याखाली पाखरे

चंदनफुली पाकळ्या 

फुलखुडीच्या जागी

नसते रक्तधार

नदीतिरावर विहरते

प्रेमदग्ध एक घार

फुले वेचताना बाई!

धर परडी तोलून 

थव्याच्या काळीजलयीला

घे मनातले बोलुन 

नदीवर पाऊल उमटे

राहतो कोरडा भास

शब्दार्ती प्रार्थनेस माझ्या

तुझ्या राऊळाची आस...

"やraτa प"

"रचनापर्व"

www.prataprachana.blogspot.com

२५.३.२०२३