दाटता वसंत हृदयी
होउ कसे मी रिते?
ठेव ऊशास माझ्या
तु भारली स्वप्नगीते
निज अशी का थिजे
भरल्या अंधार राती
तुझ्या दिव्यास व्याकुळ
माझ्यातल्या फुलवाती
सांडु किती कवडसे?
ज्योत काहुरी थरथरे
दुर तमात विरघळती
उदास एकाकी घरे
या वाटा जरी निघाल्या
पावलांवर करत सक्ती
मी दूरच्या दिपमाळेतुन
मांडतो गाभारी भक्ती
ये तु ही कधी भेटण्या
जसा विठु चंद्रभागी आला
आणीक भक्तांसाठी राणा
स्वतः जोगी झाला.....
"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२.३.२०२३
.jpg)
No comments:
Post a Comment