कविता अशाच माझ्या
जणू जळत्या वाती
हिरवळ देण्या सृष्टी
जणू तापते माती
थेंब एक पुरेसा
जिवन तिला पेरण्या
शब्द घेरून घेती
भाव मनीचे घेरण्या
नाही सापडत काही
ती अंतरंगात शिरते
स्वतःस पकडण्या चपखल
जणू वावटळ फिरते
रोज नव्याने लिहणे
शोधण्या.नवे काहीसे
पाऊस पडून जणू
होतात ढग नाहीसे
("やaraτa ₱)
www.prataprachana.blogspot.com
.jpg)
.jpg)
.jpg)
