सुरेल विराणी

मठ उदास उदास

जोगीया निघाला

नको साजन दोष

देऊ तू जगाला!

पायतळात गं त्याच्या

भस्माचे ढीग

अंतराच्या वारुळाला

आठवांची रिघ

अस्तावर त्याची

चाले आरंभ पेरणी

नको मांडू तू रमल

ना जमेल सारणी

तुझ्या अंगणात त्याची

घुमेल भिक्षान्देही

तू गाशील विराणी

मग सूरेल आरोही!

("やaraτa ₱)                           

www.prataprachana.blogspot.com