Friday, April 18, 2025

मैफल





पैंजणवाटा सुन्या 
मुरली राहे मुकी 
जळत्या सूर्याखाली 
सावली ना सुखी 

प्राण ओतूनी शब्द
घडतात किती सुराने
भाव तरी अंतरी
भयदाटके विराणे

द्वारका तळ गाठे
कृष्णाची पारध होते
सुनी सुनी मैफल
कवितेचे प्रारब्ध होते



("やaraτa ₱)                           
www.prataprachana.blogspot.com

                                             




No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...