पैंजणवाटा सुन्या
मुरली राहे मुकी
जळत्या सूर्याखाली
सावली ना सुखी
प्राण ओतूनी शब्द
घडतात किती सुराने
भाव तरी अंतरी
भयदाटके विराणे
द्वारका तळ गाठे
कृष्णाची पारध होते
सुनी सुनी मैफल
कवितेचे प्रारब्ध होते
("やaraτa ₱)
www.prataprachana.blogspot.com

No comments:
Post a Comment