गवतफुलांचे नशीब नसते
इतकेही बलवत्तर
होवून जावे कधी कुणाला
मोहवणारे अत्तर!
फकिराच्या झोळीचे
घेवून फाटके कोने
मी मागून घेतो शब्द
लिहीण्या तुझेच गाणे!
जिव असा का जडतो
नसता काही नाते
उगाच वेडे मनपाखरू
तुझ्याच दिशेस जाते!
नयन तुझे ओले
इकडे मनास भरती
चांदउगवत्या वेळी
सांजप्रहर का झुरती?
उमगतात का तुला
माझ्या गझलांचे मतले
मी शब्द घेवूनी येता
शेर दोन फितले!
होवून जावे तुझे
नसलेच तसे काही
मी तुझ्याच बावर नजरेतुन
स्वतःस नव्याने पाही!
हे संकेतांचे आत्मे
शब्दात माझ्या फिरती
दुर निघाल्या वाटेवरती
फकिरांचे दुवे झुरती!
ही दुर टेकली नजर
तुलाच टिपून घेते
काल वाहीले फुल तुला ते
डोळ्यात फुलले होते!
स्वप्नजुडीच्या गालिच्यावर
सांडून जाते पाणी
शब्दांना आणीक फुटते मग
आर्त हाकांची वाणी!
जाणते सारे गहिवर
तरी मन तुझे ते बहिरे
या शब्दांच्या आत खोलवर
शिल्प तुझेच गहिरे!
(Pr@t@p)
"रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
8/3/2021
रचनापर्व
.jpg)
No comments:
Post a Comment