मनसुबे!!!

कोसळत्या फुलांचे दुःख
बुलबुल घेवून आला
कालच बहुधा वसंत
झाडावर बरसून गेला

रंगीत बहर हे कसले
अफाट त्यांची छाया
सुकल्या झाडास मिळे
बहराची रंगीत काया

वाटे फुलास रंग
अनादी अनंत जगावा
झाडास लागे नित्य
बहरझडीचा सुगावा

आत्म्याची प्राचिन कळ
जाणून असते सारे
मी वाहत असतो शब्दांचे
रंगीत गंधपसारे

झाडाच्या तनावर
असतो एक चरा
ढोलीच्या हव्यासात
घाव का रे पाखरा?

तरी निनावी सय
झाडाला बिलगून राही
गंध दाटला वारा
फांद्यांना सलगून वाही

झाड घेते बांधून
स्वतःत एक ढोली
पक्षी खोदत राही
झाडाची आर्जवी खोली

पक्षी,फुले,पाने...
झाडावर त्यांची माया
निघून जाती सारे
झाडाची सोडून काया

मी झाड जणू शब्दांचे
कवितेचे बहर झेलणारे
भुगर्भातील जाणिवा
फांदीवरून बोलणारे

अनंत बहराचे जाणे
तरी झाड स्थिर उभे
मुळात त्याच्या रूजलेले
बहुधा वटवृक्षी मनसुबे...!!!
Pr@t@p)
"रचनापर्व "
www.prataprachana.blogspot.com
25/3/2021