Thursday, August 27, 2020

धरतीत झरून जावा....


आभाळास पावसाळी हाक
ढगास वाट फुटावी
ताज्या फुलाची हवा
फांदीस सुगंधी सुटावी

चांद मंद भिजावा
चांदणे बरसत जावे
उन्हाचे विरघळले पण
झावळीत विरसत जावे

थेंब संगीत व्हावे
जमीनीस फुटावे संगीत
काळ्या ढगाच्या अंतःकरणी
लगडावे इंद्रधनु रंगीत

खिडकीचे नशीब खुलावे
पाऊस धावून यावा
सुकल्या निर्माल्याचा
सडा वाहून जावा

वाटेस बहर यावा
पाउलठशांची नक्षी
भिजल्या पंखाआड दडावेत
सुखावलेले पक्षी

पानांना सळसळ यावी
हवेस बहर यावे
हर सरीचे काळीज
गुलाबी प्रहर व्हावे

मी पेरून द्यावा पाऊस
हिरवा माळ व्हावा
पाखरांच्या पंखांचा
अभंगी टाळ व्हावा

मी गीत लिहुन द्यावे
अवकाश भरून यावा
भावार्थ माझ्या शब्दांचा
धरतीत झरून जावा...
Pr@t@p
" रचनापर्व "
28/8/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com







No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...