सांजकविता.....

दिसाअंती चंदेरी
सांजेस लकाकी येते
रातीच्या अस्तराखाली
मन एकाकी होते

जरी टाळतो मी
अंधाराचे अंबर
दाटून चांदण्यात येते
गायगळ्याचे हंबर

रानावर चंद्र उगवता
रान हळूच निवते
मंद उजेडा आडूनी
आठवांचे सारे फावते

ध्रूव तुझ्या आठवणींचा
स्थिर निश्चल पाहतो....
एक चांदणी घेवून मग
मी सांजकविता लिहतो

(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
११ मे २०२२