ओथंब...

बंद होता नयन
स्मरते असे काही
ढग माझा ओथंब
पाऊस कुणाचा वाही?

ते कोसळ फुल कुठले
पावसाची पाहते वाट?
दुथडी भरून उचंबळ
नयनाचे दोन्ही काठ

दाटेन कधी मी ही
नयनात तुझ्या घनभारी
कोसळलेला सागर मग
साचेल तुझ्याही दारी

थेंबथेंब वाहील मग
पावसाचे ओले गाणे
मी ढग साचवत राहीन
पुन्हा नव्या धिराने....
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२९ मे २०२२