सुबक भुल...

चेहरा मी तुझा
कवितेतुन सांधावा
जिव माझा रूपक
शब्दांनी बांधावा

अनावर प्रतिमांची
हो सुबक मांडणी
शिर्षकात उगवून यावी
तुझ्यातली चांदणी

हर एक शब्दाने
प्राचिन ॠचा व्हावे
कवितेत रूजलेले
मी तुला पहावे

ही रूजवात अशी
पुन्हा अंतरी फुलावी
कवितेस तु, तुला कविता
नित्य निरंतर भुलावी...
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३ मे २०२२