आस्ते....

स्वप्नांच्या झरोक्यात झुरते
तुझ्या असण्याचे कवडसे
दे हातातले रंग तुझ्या
रंगीत स्वप्ना एवढेसे

सरसरत्या भावकल्लोळाचे
तांडे तुझ्या दिशेला
वणवणत्या मुसाफिराला
दे विसाव्यास धर्मशाला

कलती सुर्यकिरणे
रातीचा अंधार शिगेला
मी कवेस लिपटून घेण्या
तु विसरत नाही शेला

कवितेच्या प्रलयाच्या
थोपवाव्या किती लाटा
शब्द हवेत फिरती
होतो ना बोभाटा

मेघावरले रंग उतरती
काळीज गतीच्या भाळी
फुलो-याच्या शिशिर घडीला
वाट विसरतो वनमाळी

येण्याचे तु विसरते
उत्सुक असता रस्ते
मग चांद भुईवर निजतो
हुंदके देत ...आस्ते...


○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३०.११.२०२२

फुलाचा 'शिण'गार

धुक्यातल्या रानवा-याला
का वाटे केविलवाणे?
अज्ञाताचे हात फिरती
त्यावर मग प्रेमाने

अशा सांजशेजेला
लगडती चंदनफुले
मी हात माझे करतो
कृपाळू मुहूर्तावर खुले

पान एक पडते
आवाज त्याचा कसला?
दुर कुणाच्या चाहुलीचा
मोर रूसून बसला?

पायरवाची लाली
भुईत माझ्या मुरते
सांज सरता तिळतिळाने
धुक्यात रात उरते

उरल्या रातीचे शिल्प
दिसते असे का भग्न?
उदास माझे गोकुळ
राधा कुठे गं मग्न?

सुरावटीचे सुरवंट
फुलपाखरू बनते
वेलीच्या आत्म्यावरले
फुल उसासून शिणते....

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२९.११.२०२२

थिजला...

अंधार ओसंडून सरतो
समई जळत असता
मी तरीही अडून असतो
सारे कळत असता

स्तब्ध हवा तरीही
चाहूल तुझी अंतरी
आत्म्याचे राऊळ हे
कोण पुजारी मंतरी?

हा कोणता विधी
अन् कोणती आराधना?
जिवाआड जतावी
तुझी खोल वेदना....

मोतियाच्या आभाळाला
चांदण्याचे शुभ्र चटके
मी आभाळ कसे धरावे
मुठीत माझ्या भटके?

मी हात उंचावले माझे
दे फुलांचे दान मजला!
मागणीच्या आभासाने
तुझा चंद्र बघ थिजला!

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२८.११.२०२२

मंतर...

अंबर भरास येता
मोरपीसाचे गडद रंग
हृदयात लांडोराच्या
गरजती प्रेम अभंग

येता धावून बरस
मी कंच ओला होई
सुर बासरी धनभारी
पेरते अपुर्वाई

राधेची ओढ पसरते
होते सारे व्याकुळ
जळात वाहत असता
लाटामधूनी गोकुळ

उचलावे किती पर्वत
बरस रोखण्यासाठी?
होतील कधी अवकाशी
नक्षत्रांच्या गाठीभेटी ?

की लागते निघावे
स्थापन्या दुर द्वारका?
की व्हावे अवकाशातील
मुक..दुरवरची तारका..?

आस संपत नाही
कसे मिटावे अंतर?
दे ना पायरवातुन
या दिठीस एक मंतर..

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२८.११.२०२२

ओथंब...

मी वृत्त कोणते घेवू
शब्द तुझे गुंफाया
चांदणे तुझ्या छवीचे
या रातीवर शिंपाया

भाकितांची लागवड मी
करू कशी आभाळी?
हे वर्तमान हुरहुरीचे
धारू कसे मी भाळी?

डोहाच्या काठावरती
दंतकथा हळु विसावते
हे कोण असे काठांना
लाटातुन फसवते...?

संधेला वाणी नसते
त्यावेळी कोण गाते?
चांदण्याचे वस्त्र रूपेरी
चंदेरी तम होते

घरटे रिते लटकते
एकट झाडावरती
पाखरजोडीच्या चोची
ॠचा पहा पाझरती

त्या पाझर ॠचेखाली
मी शब्द माझे भिजवतो
डोहाच्या काठावरती
मी ओथंब का सजवतो?

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२६.११.२०२२

रिती फांदी....

समयोचित अवरूध्दास
मी शरण जात नाही
आठवांचेही कदापी मग
क्षरण होत नाही

झुंजत असता पळांशी
मी ही अनावर शिणतो
तरीही कोण पक्षी
फांदिवर गुणगुणतो?

मोजत एकेक नक्षत्र
मी तुडवत चांदणवाटा
संथ नदीतळातल्या
थोपवत उन्मळ लाटा

मुक मनाने गातो
पक्षाचे राहिले गीत
व्याकूळ फांदिवरती
रितेपणाचे संगीत

झेपावून पंख तो
कुठल्या दिशेस जातो?
त्या पक्षाच्या आठवणीने
मी रिती फांदी होतो....

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२५.११.२०२२

आकांत...

मी व्याकुळ संध्याकाळी
गीत तुझे रचताना
वेचत असतो बहर
तु उमाळून सुचताना

लागते हातास धुके
जणू काहीच स्पष्ट नसते
तरीही गीत माझे
मंद सुरातुन हसते

कसला हट्ट त्याचा
भाव सुटत नाही
तार त्याची हृदयी
तुटता तुटत नाही

मी गीत मुक्याने लिहतो
ओळख मिटवत नाही
तुझ्या बहराचे धुके
हातुन सुटता सुटवत नाही

हसते मजवर सांज
मी राहतो मुका शांत
कळेल कधी का तुला
माझ्या गीतातला आकांत?

○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२४.११.२०२२

साजनवेळ....

तुझ्या चरणगतीचे गीत
फिरते माळरानी
गवताचे हृदय असे का
होते आबादानी?

खुडून घेवू कशी
मी हवेतली उदासी?
प्रार्थना रेंगाळते माझी
तुझ्या एकट वेशीपाशी

माझ्या साजनवेळेचे
काढत कधी माग
येईल का अनाहूत
हृदयास तुझ्या जाग?

नकोत मला तुझ्या
शहराचे धुकेरी सोहळे
मी गवत फुलांचे हृदय
जपेन रंगीत कोवळे.....


○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२४.११.२०२२

प्रतिक्षा....

मी काय लिहू असे?
शिळेस फुटेल प्राण
तुझ्या रघुकुलाला
वचनाची राहो जाण

नियतीचे ओलांडत फेरे
येशील कधी का वनी?
राखशील लोककथेची
रित पावन जुनी?

असेच पडले सारे
अनंत काळ सरले
पाषणपणाच्या अंतरी
आता आहिल्यापण उरले

कशास वचन द्यावे?
वनवासी न बनता
किती युगे प्रतिक्षा?
पहावी न शिणता?


॰प्रताप °°
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.११.२०२२

वादळाची दुर्दशा...

मन उन्मळे सखे!
झंझावात तुझे येता
श्वासांनी भरून येतो
हृदयाचा हळवा भाता

स्वप्नांच्या पारंब्याचे
झाड कसे बघ हलते
तुफान तुझ्या आठवांचे
मुळास त्याच्या सलते

तरीही रोवून उभा हा
बहराची फुलवत आशा
त्यास बघवत नाही तुझ्या
पराभूत वादळाची दुर्दशा!!



॰प्रताप °°
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२२.११.२०२२

वाटते....

मंदावत्या सांजेस सखे
देवू उजेड कुठला?
आठवणींच्या पायरवाने
कवितेस टाहो फुटला

मी शोधतो शहराचा
हुरहूरता एकट आत्मा
कैफात तुझ्यातला
पुकारतो परमात्मा

हवेच्या पाउलखुणाही
शोधती धुकेरी वाटा
मुक निःश्वासाचाही
निनाद व्यापक मोठा

मी पेरतो हवेवर
आळवणीचा सुर ओला
ये तमाच्या काळजावर
चांदण्याचा उजेड घाला

चांदण्याच्या शितप्रकाशी
सारे रान पेटते
टिमटिमते चांदणे मग
ओंजळीत हसावे वाटते

॰प्रताप °°
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२२.११.२०२२

युक्ती

चांदण उगवतीच्या मुहूर्ती
डवरती शब्द फुले
हृदयाच्या हिंदोळ्यावर
तुझे आभास झुले

सुर्याचे काळीज केशरी
धरतीच्या कुशीत चालले
ढगांच्या अंतःकरणाला
कोण गुलाल लावले?

ओढ कसली दाटते
निनादत असता हाक
चेह-यास तुझ्या का यावी
नजरेची माझ्या झाक

असल्या व्याकुळ वेळी
अस्पर्शि कसा राहू?
भुगर्भातील झ-यासम
कुठपावेतो मुक वाहू?

दे ना उगम मजला
मिळू दे एकदा मुक्ती
देवून टाक या प्रवाहास
सागराची व्याकुळ युक्ती..
॰प्रताप °°
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२०.११.२०२२

फुलांचे हसणे...

खालमानेने गळताहेत फुलं
हा निरव बहर फुलोरा
गंध उडे आसमंती
शोधत वेल सहारा

झळाळतो रंग कसला
गळतीच्या वेलीखाली
मातीतल्या पाकळ्यांना
नसते कोणी वाली

पायदळी हे कसले
सांडून जाते लेणे
दुःख घेवून अंगी
हुरहुरनारी पाने

थरथरणारी वेल आणीक
झरझरणारे वारे
व्याकुळ निरोप घेती
वेलीवरून सारे

सांडल्या पाकळ्याचे
मी घेवून सुगंध उसने
शोधत असतो वेलीवर
फुलांचे निष्पाप हसणे...

॰॰प्रताप °°
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१९.११.२०२२

काय...?

मी काय अर्पावे तुला
अंतरातले माझे?
विरून जाईल म्हणजे
हृदयावरचे ओझे

मी काय व्हावे असे
तुझ्या समीप असणारे?
मिटल्या डोळ्यांनाही
सुस्पष्ट दिसणारे

मी काय घडून यावे
तुला हवे वाटणारे?
एकांतघडीच्या वेळी
अनाम मनी दाटणारे

मी काय असावे असे
जे तु प्रार्थनी मागावे?
झोपाळल्या रातीतही
चांदण्याने जागावे.....

✿ प्रताप ✿
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१८.११. २०२२

ग्वाही

अपुर्णतेचे भान घेवून
पुर्णत्व गाठताना
वाहत्या शब्दाखाली
भाव बनून गोठताना

क्षणभर थांब .....
रिकामी ओंजळ पसर
होऊ दे शब्दावर
भावकल्लोळी असर

त्यांना तोल हृदयी
दुरवरून कवितेस पहा
तिच्या एकल आत्म्याला
माझा देवचाफा वहा

घे सुगंधवा-याचे ठसे
कवितेला रंग दे
आकारहीन आठवणींना
तुझे भाव अंग दे

होवू दे शब्दांना
तगमगीचे स्पर्श
घे रेखाटून जिवावर
सृजनाचे अस्पर्शि हर्ष

कवितेच्या अस्तित्वाला
नकोस विचारू काही
भाव देतील आपोआप
समर्पणाची आर्त ग्वाही

◦•●◉✿ प्रताप ✿◉●•◦
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१८.११. २०२२

शिणला

तुझ्या सावलीचे गाव
उजेडाचे मंद दिप
मी आतल्या खोल तुला
का शोधावे समीप?

तुझ्या सहवासाचे आभास
वास्तवातले दुरावे
हवा घेवूनी कुशिला
किती किती मी झुरावे?

तुझ्या मनातले गीत
शब्द यावा कसा ओठी?
कसे घेईल आभाळ
धरतीच्या गाठीभेटी?

तुझ्या घराच्या वाटा
चोरती का असे अंग?
का बांधतो हा जिव
तुझ्या वाटेचा हा चंग?

तुझ्या जिवाची काहिली
आग पेटते मनाला
उसासून एकोप्यात
जिव अभागी शिणला....

◦•●◉✿ प्रताप ✿◉●•◦
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१७.११. २०२२

झाड कुळाचे

येते असे काही बागडत
मनाच्या रस्त्यावरती
ठाण कोरड्या नयनांनाही
जणू हुरहुर भरती

नसतो सोस तरीही
इच्छा असते दाटून
क्षणात निर्वाताच्या
जाते क्षणभर वाटून

तु यावे कुशीच्या गावा
हिरवा माळ व्हावा
तुझ्या तल्लीन आळवणीत
जिव माझा टाळ व्हावा

सुर भिडावे आकाशी
अवघेची भरून यावे
दुरवरचे एकट पाखरू
पुन्हा फिरून यावे

द्यावी त्याने खुशाली
तुझ्या गोंदण खुणांची
मी व्हावे एक कविता
तुझ्या व्याकुळ मनाची

मी टिपून दव घ्यावे
तुझ्या गवत पात्याचे
तु अनूभवावेत रंगीत
ऋतु आपल्या नात्याचे

मी फुल व्हावे सुगंधी
तुझ्या झाड कुळाचे
आणी चैतन्य व्हावे
गढल्या खोल मुळाचे...

◦•●◉✿ प्रताप ✿◉●•◦
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१४.११. २०२२

अर्ध्य...

नदीस येतो हुंदका
ती वळणावरती सोडे
मी दोन्ही काठांना मग
घालत बसतो कोडे

ओल्या गवतजुडीवर
मी सोसत असता आग
जळातल्या पाणतळाला
मग हलकेच येते जाग

मी काही बोलत नाही
ओल्या गवत फुलांना
अर्ध्य देवून निघतो
झाल्या चुक भुलांना...

प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१३.११. २०२२

मुक्तीच्या बदल्यातही...

नक्षत्र रेखण्यासाठी
मी हात तुझे मागतो
काजव्यांचे थवे होवून
फुलअस्तरी जागतो

तु उगवत नाहीस नभी
चांदण्याचे घेवून रूप
मी धुनित आठवणीच्या
समर्पी हाकांची धुप

मी गातो अनामिक स्त्रोत
करत तुझा धावा
मी कृष्णकुळातील सुरांचा
होतो व्याकुळ पावा

मी मांडतो सारे संगतवार
तु चुकून येत नाही
पावत नसते अनुष्ठान म्हणत
मनावर ही घेत नाही

तुझा देव तुला पावो
मी काही मागत नाही
मुक्तीच्या बदल्यात ही
तुला त्यागत नाही

नको मला काही
तरी नसते व्यर्थ पुजने
ठरते का हर साली
मग धरतीनेही सजने??

प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१२.११. २०२२

सलते....

बिज आपल्या
स्वप्नांचे खजिने
मातीखाली लोटून
मुकपणे झेलते
वापश्याचे घाव...

फुललेले दुःख
गंधीत होवून
इवलेसे झेपावते
आभाळदिशेस रोपटे
बहर त्याचे का नाव?

ते फुलते
ते खुलते
काट्यास बिलगुन दुःख
आकंठ असे का
सलते....??

प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
११.११. २०२२

काही वाटत नाही..??

मी टिंब टिंब जोडत
येतो रेखत रेषा
तु धुसरत पायखुणा
खोडत निघते भाषा

मी एक एक शब्दांचे
कसे बांधू सेतु?
सांधू कसे तुझ्या मनाचे
अरण्यकी गर्त हेतू?

सारून सारी मृदा
वृक्ष कसा उगवावा?
बहर मनातील एकट
असा कसा तगवावा?

नकोस बोलू काही
सारे मजला कळते
अंधार दाटला असता
दुःख एकले जळते

तु नकोस घालू बांध
धारेस मुक्त वाहू दे
घे सामावून माझे असणे
सागरा स्थिर राहू दे

सागर निघत नाही
तो सोसत एकला उभा
नदीस विलीन होण्याची
देत मुक मुभा

नकोस मोडू दिशा
रस्ता भेटत नाही
या भांबावल्या रातघडिचे
तुला काही वाटत नाही...??

प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१०.११. २०२२

एक हसरे...

शुभाशिषी फुलपाखरू
रमते तुझ्या फांदी
कुठल्या फुलबहराची
पंखात निनादे नांदी

धुंद कुंद कळीतले
सोने कसे जतावे?
पापण अस्तरातले
स्वप्न अनाहूत फितावे

लागे जिवास छंद
अश्रुबिंदूच्या तळी
काळजावर उमलताना
तुझ्या भासाची खळी

मन दमून शोधते
तुझ्या फांदिचे आसरे
मग स्वप्नांचे फुल उमलते
मनात एक हसरे

प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
९.११. २०२२

कर्ण...

माझ्या अंतर्मुख असण्याला
तुझे संदर्भ नसण्याचे
मी गहिरे दुःख धुळाक्षरी
झुळुकीगणीक पुसण्याचे

मी भास गुढ असंभाव्य
मी उगाच उगवला तारा
अंधार तुझ्या पदराचा
दाटून अंतरी ढळणारा

तु अप्राप्य चांदणमंडल
नभी अवचित उगवणारे
अंधार दाटल्यावेळी
नवआस तगवणारे

तजेलदार फुलांचा मी
राजवर्खी असहज वर्ण
तुझ्या आठवांच्या चाकांशी
झगडणारा मी कर्ण....
प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
८.११. २०२२