आस्ते....

स्वप्नांच्या झरोक्यात झुरते
तुझ्या असण्याचे कवडसे
दे हातातले रंग तुझ्या
रंगीत स्वप्ना एवढेसे

सरसरत्या भावकल्लोळाचे
तांडे तुझ्या दिशेला
वणवणत्या मुसाफिराला
दे विसाव्यास धर्मशाला

कलती सुर्यकिरणे
रातीचा अंधार शिगेला
मी कवेस लिपटून घेण्या
तु विसरत नाही शेला

कवितेच्या प्रलयाच्या
थोपवाव्या किती लाटा
शब्द हवेत फिरती
होतो ना बोभाटा

मेघावरले रंग उतरती
काळीज गतीच्या भाळी
फुलो-याच्या शिशिर घडीला
वाट विसरतो वनमाळी

येण्याचे तु विसरते
उत्सुक असता रस्ते
मग चांद भुईवर निजतो
हुंदके देत ...आस्ते...


○ प्रताप ○
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३०.११.२०२२