पावसी प्रारब्ध...

थोडीशी शब्द उसंत
थोडासा अवकाश
मुकशब्दास भारते
छवी तुझी सावकाश

त्या गुलशन एकांती
शब्दांचे अत्तर मंद
कवितेला लगडून जाई
तुझा बावरा छंद

आठवणींची धुनी
शब्दांची जळते धुप
वहीच्या काळजाला
ये कवितेचे रूप

मी लिहून देतो तेथे
शब्दांची जखम ओली
कवितेच्या अंतरंगाला
ओवीची व्याकुळ खोली

वहीत सुकला गुलाब
उगाच फुलून येतो
शब्दांचा जिव माझ्या
अलगद खुलुन जातो

आर्जवाच्या संध्येला
व्यापते आर्त गाणे
वहीत सजून जाती
झाडाची गळली पाने

झाड बोलत असते
पानगळीची भाषा
मनास माझ्या फुटते
पालवीची आशा

मी लिहीत जातो बहराचे
कंचहिरवे शब्द
सुकल्या पानास खुणावे
पावसी प्रारब्ध ....
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
15/7/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com