पहाटेच्या तनाला.....

जरी स्वप्न नवे
तरी डोळ्यांना हवे
आसमानाला चुंबणारे
जणू पाखर थवे

काळजाची पायवाट
आठवणीला रूळते
फुल गंधाचे अत्तर
रातीच्या मनात गळते

हंगाम आले आठवांचे
थवे फिरत राहती
पंखाच्या किलबिलीसाठी
घरटी झुरत राहती

हे पावसाळले ढगही
आता बोलत नाहीत
गुज थेंब बहराचे
माळाशी खोलत नाहीत

मी झाड फुलाचे होतो
कसला बहर येई?
तुझ्या अत्तरी फुलण्याची
कळ्यांना कोण घाई!

पहाटेच्या प्रहराला
स्वप्नाची येती सडे
आभासाच्या हाताचा
स्पर्श बहराला घडे

झाड लगडून येते
तुझ्या खिडकीत सारी फुले
पहाटेच्या काळजाला
स्वप्नांचे उंच झुले

रात सरून जाते
पहाट सुगंधी होते
बहराची पायवाट
पावलाची बंदी होते

तु थकला चांद
झोपेत उजेडी हसतो
पहाटेच्या तनाला
तेंव्हा सुर्य स्पर्शत असतो....

काजवे विझून जाती
रात सरून जाते
रित्या माझ्या ओंजळीत
तुझे स्वप्न भरून जाते..
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
19/7/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com