खोल तळ्यासम नयनांचा...

निलतळ्याच्या काठावर
सांज भरे पाणी
घागरीला सुचती
ओल बहर गाणी

आत्म्याचा तळ
जळात होतो ओला
'संदल' का जळतो
कसला भास झाला?

'औलिया' सुर देतो
गातो व्याकुळ गाणे
वेळ अशी गोठलेली
चोच भरवते दाणे

मी शोधतो आत्म्याचे
रूजून गेले मुळ
उडत असते आसमंती
परतत्या गोखुरांची धुळ

सांज उभी असते
कुशीत घेण्यासाठी
रात उलगडे सत्वर
उगवत्या चांदण गाठी

मी धुळीत चांद रेखतो
त्यात रूप तुझे दिसे
चितारल्या रूपाने लागते
मनास चांदण पिसे.

निळया तळ्याची अशी
निळी झाक दाटे
खोल तळ्यासम नयनांचा
कमळाला हेवा वाटे

मी 'मुर्शिद'होतो माझा
घागर भरून जाते
बंद डोळ्याचे चांदणबनही
प्रकाश पेरून जाते....!!

सांजवेड्या धुक्याच्या
मागावर सुंदर डोळे
सजत असतात मनात
तुझ्या सौंदर्याचे सोहळे......

♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
14/7/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com