सुर विसरल्या बासरीत.....

लिहावी एखादी
मुकशब्दांनी कविता
अंधाराचे काळीज कोरून
उजळुन द्यावे
शब्दांचे आत्मे
चांदण्याचे तुषार पेरून..

गाउन द्यावे
गित मुके एक
बासरीस उधार मागुन
रात पहावी तगमगणारी
पापणीआड
मंद जागून

पुसुन द्यावेत
गाल ओले
होवून भिजकी उशी
भरून द्यावी
अलगद अवखळ
आसुस झाली कुशी

अवतरून यावे
सजग सावळे
स्वप्नांचे गुलाबअत्तर
कवितेच्या शिल्पासाठी
ठरवून घ्यावा
एक काजळी पत्थर

रोज लिहावे
गित नवे अन्
शब्द घडवून घ्यावे
कोण कसले
शाप वाहूनी
स्वतःस रडवून घ्यावे

कोण बासरी
फेकुन देतो
कोण सुर धुंडाळी
मनात माझ्या
कसले भाव
ही कसली बंडाळी?

फुलून येते
शब्दांचे दव
ओल मनास पडते
सुर विसरल्या
बासरीत कविता
श्वास बनून अडते...
♡pr@t@p♡
"रचनापर्व"
29/6/2020
BLOG#prataprachana.blogspot.com