आभास जुळेपण

अंधार सोसण्यापुर्वी
ते फुलशरण होते
पंखावरल्या रंगाचे
काळोखी हरण होते

रंग चांदण्या घेती
फुलपाखरू निजता
तुकडा त्याचा चमकवे
काजवाही न विझता

टिमटिमत्या सुर्याखाली
ते चुंबते फुलकळ्याना
गीत सोपवून निजते
व्याकुळ भाव गळ्यांना

ते गीत रंगीत घेवून
मी शोधतो नभ निळेपण
मी शब्दावर धारून घेतो
तुझे आभास जुळेपण


"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.१.२०२३