विनाचाहूल.....

तु निज कुशिला सये
साजन असता जागा
करेल निरव कशाला
चांदण्यावर उगाच त्रागा

काळोख दुर उभा तो
मजसम मुक एकला
क्लांत होऊन चांद ही
धरतीच्या कुशीस टेकला

कशास हसते निद्रेत
सटवी का काही लिहते?
माहेरची नदी तुझ्या का
दुर सागरा वाहते?

समईला होते बाधा
अंधार हळु जळताना
मी विनाचाहूल विरतो
रात हळु ढळताना...

"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१३.१.२०२३