आतुर अगम्य

वेशीतले तम हसते
पेटता देव्हा-यातील दिवे
चांदथडीच्या अवकाशी
मी ही पेरतो चांदणथवे

त्या व्याकुळ अंधारघडीला
शब्दांचे भय सरते
वात तुझ्या समईची
सये! का उगी थरथरते...?

घे पसाभर उजेड!
अंधार मुक जळण्या
मी युगायुगाचे अगम्य!
आतुर तुला कळण्या...

"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२६.१.२०२३
फोटो # नेटवरून साभार