गुलदस्ती...

हाक तुझी बघ आली
नव्हते धुके जरी
निनाद कंपीत होऊन
स्पंदून आले उरी

हात तुझा ऊंचावून
तु आकाश व्यापले सारे
मी चमकून चांदण झालो
दिवसा न दिसणारे

तु उभी हसतमुखाने
माझ्या प्रेमदत्त वृक्षापुढे
बहराच्या हृदयी गुंजती
आसक्ती चौघडे

शहर तुझे धुकेरी
माझ्या आठवणींची वस्ती
कवितेचा आत्मा माझ्या
होतो रंगीत गुलदस्ती

"やraτa प"
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
६.१.२०२३