निघून जाणे

कोसळते जणू ढगातुन
आठवांचे काळीजपाणी
अन् ते ही गुमान वाहते
एकल्या माळरानी

चिंब माळ भिजतो
माजघर कोरडे ठाक
पावलास चिखलबंदी
कोणाचा त्यावर धाक?

दुर पडता पाऊस
छान तसाही दिसतो
खिडकीस कसे उमजावे
व्याकुळ किती तो असतो

येवून कधी माळावर
वेच सुनेपणाचे टिंब
ढवळ ओथंबात साचलेले
सजनाचे प्रतिबिंब

चिखलात रूतू दे तुझा
नक्षिदार पाऊल ठसा
टिपून त्यास घेवू दे
नाचल्या मोराच्या पिसा

नखशिखांत पाऊस गायील
तुझ्या स्पर्शाचे ओले गीत
माळही समजून घेईल
मग मिलनाची ओली रित

मनातल्या पावसाला
दे माळावरती संग
पाऊस कोसळून पेरेल
मातीत हिरवा रंग

माळ होईल हिरवा
धारून तुझे येणे
मग मनास टोचणार नाही
पावसाचे निघून जाणे.....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
७ .८. २०२२