पाऊस ओला..

नभ परतून आले रिते 

पाऊस राहिला दुर

नयनी तुझ्या ओथंब

मनास माझ्या पुर

तु वाहते अगाध माझ्या

अंतरी ऊरात खोल

मी उचलून अलगद टिपतो 

तुझ्या थेंबाचे ओले बोल

हे काय हृदयी वाहते?

रिपरिप तुझे गाणे

ते ही स्पंदत राहते

तुझ्या मंद सुराने

पाऊस तुझा असा

सारे कंच भिजते

हे बिज तुझ्या आसेचे

मनात माझ्या रूजते

या हिरव्या रानावरती

तुझाच पाऊस झरतो

हृदयाच्या कोन्यामधूनी

ढग तुझा बघ उरतो 

मन उधाण माझे होई

तुझे दाटले ढग

मी शोषून धरेची घेतो

भावविभोर ओली धग

मी व्हावा पाऊस ओला

तुझ्या तनावर पडणारा

मी भाव अनामिक व्हावा

श्वासात तुझ्या बुडणारा....

(Pr@t@p) 

"रचनापर्व"

www.prataprachana.blogspot.com

१७ जून २०२२