Wednesday, June 8, 2022

शब्दांचा वृक्ष...

मी माळ माझा घेवून
उभा पावसाखाली
ही कसली कळ हृदयी
हिरवी..फुलती..ओली

तु रिमझिम धारा द्याव्या
मातीस ॠतु बिलगावा
की फुटव्यांच्या फुलो-याचा
हंगाम मनी शिलगावा

रान व्हावे हिरवे सारे
तुझे अथांग यावेत थवे
मी पेरून शब्द घ्यावे
पुन्हा... बेजोड नवे

कवितेचा माळ फुलावा
भरून यावे सारे
पक्षास तुझ्या बिलगावे
माझ्या मनातील वारे

झेपून त्यांनी थकावे
फांदीचा आसरा घ्यावा
माझा मातीत रूजला शब्द
फांदीचा वृक्ष व्हावा....
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
७ जून २०२२




No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...