Wednesday, June 1, 2022

ढगांची काळीजमाया

प्राचिन नदीचा तळ
ढवळून शब्द आले
ओल्या भावकळांनी
ते ही भिजून..ओले

अंतःकरणी काय फुटते?
जणू नदीचे मन्वंतर
लांघत शब्द निघती
आपल्यातले अंतर

भाव ढग होतो
डोंगरी व्याकुळ फिरतो
पावसातला शब्द
मग रानशिवारी झरतो

तो झिरपत राही रानी
तो स्पर्शितो धरणीकाया
धरतीच्या अंतरी रूजविण्या
ढगांची काळीजमाया....



(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१ जून २०२२










No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...