Tuesday, June 14, 2022

सार्थक....

शब्दांचे जिव हळवे
त्यास तुझा भास
मी ही राखतो त्यांचे
अन्वयार्थ खास

त्यांचे सरीसम येणे
अज्ञातात भाव भिजले
हे ओथंब गहिवराचे
नभात माझ्या रूजले

कोसळ त्यांचे सुगंधी
हिरवे होई बन
थेंबास व्याकुळ आर्त
मातीचे ओले मन

पाऊस असा शब्दांचा
घर तुझे की ओले
मातीस बिलगुन थेंबाचे
कोसळणे सार्थक झाले....
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१५ जून २०२२



No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...