चांदण्यावाटे..

एकांत बोलका होई
मुक बनता वारा
शब्द वाहतो मंद
मनातल्या चिंबधारा

चंद्र उतरतो हलके
आर्त तळ्याच्या वरती
शांत तळ्याच्या अंतरी
ही कसली भावभरती?

व्याकुळ तमाच्या हृदयी
थवा विसावे शांत
चांदण्याच्या छायेखाली
मुक सरे आकांत

मन होते संयतभारी
तुझी आठवण दाटे
गीत तुझे सुचावे
धुंद चांदण्यावाटे...

(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२४ जून २०२२