Wednesday, June 1, 2022

स्फटिकांचे गोंदणे

सुटता सुटत नाही
कोडे अंतरी पडलेले
कल्लोळून मनाचे पक्षी
तुझ्या दिगंती उडलेले

सवाल कसले फुलले
या रातीच्या एकट फांदी
पाखरांच्या पंखावरती माझ्या
हृदयाच्या रंगीत नोंदी

गझलेस रंग बिलगती
त्या पंखाची घेवून झेप
नित्य तुझ्या दिगंती
गझलेची माझ्या खेप

मी उधळल्या शब्दांचे
होते बिलोरी चांदणे
तु नक्षून मनावर घेतलेले
हे स्फटिकांचे गोंदणे....
(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३१ मे २०२२



No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...