स्वप्नांचे असेच..

स्वप्नपंखी मोरपिसांचे
काढत अंधूक माग
पहाटेच्या अंतराला
येई उजेडरंगी जाग

खच फुलांचे शुभ्र
सकाळ गंधित रंगीत
नव्या घडीत लहरते
खोल रूहानी संगीत

लहरी मंद उतरती
उंबरठयावर दाटी
गोठ्यात अनावर पान्हा
झरतो वासरओठी

पाखरथवा निघाला
किरणांचे स्पर्शिण्या मुळ
मातीत सुर्य उतरता
उठते गोरजधुळ

पापणांची बंद दारे
करून तु किलकिले
नजरेतुन दे बहरांची
दोन प्रसन्न फुले

भारल्या उजेडवेळी
स्वप्नास निज दाटे
सांजेच्या शामलवेळी
ती परतती चांदण्यावाटे

स्वप्नांचे सगळे असेच..
येणे जाणे , रुजणे
नयनात खोलवर सजने
कधी आठवणीत भिजणे...

(Pr@t@p)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३ जून २०२२