शाकारले शब्द..

रोज बुडतो सुर्य

रातीची शोधण्या खोली

कविताही उमलून येते

घेवून शब्द अबोली

झांजरसंध्या बसते

झाडाखाली दूर

रात काहूरी छेडते

गोकुळछंदी सुर

ही पडली पाने निश्चल

प्राण फुंकतो वारा

झाडाखाली उतरतो

एक आसमानी तारा

ता-याला कळते दुःख 

पाने झडून गेली

चिमणी दुःखभराने

मुक उडून गेली

जाता जाता तीने

एक ठेवले गाणे

त्याच्या सुरात कविता 

व्यापत असते पाने

कविता गीत होते

शब्दाला काळोख डसतो

मी ता-याच्या दिशेस पाहून

चंद्राचे डाग पुसतो

डाग तरीही राहतो

चंद्र तरीही उगवे

शाकारल्या शब्दात माझ्या

दुःखाचे डोंगर नागवे....

▪ (Pr@t@p)▪

"रचनापर्व "

www.prataprachana.blogspot.com 

(२० मार्च २०२२)