सिगल

कशी चितारू अवकाशी
तुझी चांदण नक्षी?
झाड मुक एकले
उडून जाता पक्षी

दुर निघाले गलबत
उंच उभारून शिडे
दुर तिकडे काठावरती
कोण हमसून रडे?

डोलकाठीच्या टोकावरती
कोणता निरोप बसतो?
दिपस्तंभ हा जखमेचा
माझ्या दर्यावरती हसतो

हे कोणते वल्हवगीत
हवेत ऊंच फिरते?
दुर किना-यावरती
मन कुणाचे झुरते?

येईल असे का वाटे
भेटीस तुझा किनारा
मी कापत पुढे निघतो
माझ्याच काळीजधारा

हा अनंताचा प्रवास
जिव सागरा वरती
तुझ्या निर्वातामधूनी
आर्त माझे निनादत फिरती

आलाच सिगल किनारी
दे एक जखम तु त्याला
सागराच्या गाभ्याखाली
जिव..गर्त...विशाल..ओला
(प्रताप ☂)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०८ जूलै २०२२