अजब खेळ

पेशीच्या फुलावर
रंग तुझे लागले
स्वप्न तुझे आर्जवी
उशास राती जागले

चंद्र सांडला असता
आसवांची कसली तमा
रात मागते जागत्या
चंद्राची व्याकुळ क्षमा

को-या पानाच्या गंधास
बाधते तुझे नसणे
मी गझलांच्या अंतःकरणी
हुरूप आणतो उसने

मांडव सजे चांदण्याचा
गवाक्षातुन रंग सांडतो
मी दुःख तमाचे गर्द
मातीवरती मांडतो

मातीचे काळीज रडते
भोगत आठव भोग
रातवा कळवळ्याने
मागतो तुझा जोग

झोळीत तुझा आभास
रिते माझे अक्षयपात्र
अवरूध्द शब्दात माझ्या
अंधार उजळतो रात्र

रोज पहावी वाट
अशी तु चांदणवेळ
एकटाच हरतो जिंकतो
आठवणींचा अजब खेळ....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
३१ .७. २०२२