कवितेचा हक्क

उतरतात तुझे
मयुरथेंबी ढग
मनाच्या कातळावर
आणी देतात
कंच ओली चाहूल
माझ्या शब्दांना..!!

भिजून वाहत्या
निराकार शब्दांना
मी करतो प्रयत्न
तुझा आकार
देण्याचा...

ते वाहतात
तुझ्या रानावनातुन
तुझ्या घरखिडकीवर
तुझ्या पाऊल रस्त्यावर
जिथे जिथे तुझी
नजर टेकते तेथेही

आणी झिरपून स्वतः
देतात ते तुझ्या
मातीला मोल
येतात ते उगवून
झाड बनून
तुझ्या दिशेने येत्या जात्या
पाखरांचे होतात ते आधारवड
आणी तेच होतात
माझ्या मुक मनाचे
संदेशवाहक...

तुझ्या शहराच्या
डोंगरकुशीत जर
रेंगाळलाच एखादा ढग
विनाकारण तर ...
दे एखादा संकेत ओला
बरसेल तो ईकडे
माझ्या कवितेवर....
आणी येईल वाहत
तुझ्याच दिशेस...
तसाही तुझ्या
ढगावर माझा
फक्त कवितेचा हक्क....

(प्रताप ☂)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०५ जूलै २०२२