Friday, July 15, 2022

आस..


दोन स्पंदनाच्या लयीत
उमटतो एक भाव
स्वप्नांना शोधत येतो
तुझ्या मनाचा ठाव

पसरून सारी स्वप्ने
मी शोधतो तुझ्या खुणा
हातास मग लागतो
ऋणानुबंध तो जुना

मी अनावर वेळी
स्पर्शतो तुझा भास
देतो नभात पेरून
मग ओली एक आस

पाऊस होऊन आस
तुझ्या घरावर दाटते
आभाळाचे काळीजही
कुंद होऊन फाटते

आस पेरते ओल
आभाळ मंद विरते
बंद तुझ्या नयनी ती
रातव्यात नित्य झरते

(प्रताप ☂)
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१५.७. २०२२








No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...