रातीच्या अंधाराचे

अंतरंगातील जाणिवांचे
कसे रूप साकारू?
तु नसल्या पोकळीत
काय असे आकारू?

नसते तुजसम काही
मजला गमत नाही
नुसते भास कितीदा
जिव त्यांच्यात रमत नाही

व्हावे झुळुक लकेरी
तुला स्पर्शुन यावे
हा ही भासच अंधूक
तरीही हर्षून जावे

ये ना कधी दीठीला
आस किती राखावी?
अंधाराच्या भिंतीवर
कितीदा तु रेखावी

आकार साकार दोन्ही नाही
तरीही पुकार चाले
रातीच्या अंधाराचे अगणित
भग्न शिल्प झाले.....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१.१०. २०२२

पाखरे...

आभास मजला तुझे
असे भेटावया आले

येती जसे पाखरे
संध्याकाळी झाडावरती....


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२८..०९. २०२२

अश्क..

फकीर - यूं अकेले बैठकर
लगता नही तुम्हे तनहा?
मी - नही । बिलकुल नहीं ।
फकीर- कमाल।
कितना झुठ।
मी - बाबा!
खोटं नाही खरंच!
फकीर- कैसे?

मी - सितारो के हुजुम मे
चाँद कहा अकेला?
वो एक शख्स होके भी लगे
मुझे राहगुजर काफिला ।

नसले जरी कोणी
ती असतेच असते आत
अवकाशाच्या आतील
ती पहाटप्रहरी प्रभात

संवाद माझा नित्य
तिच्या संगती चाले
मी तारेही वेचून घेतो
अवकाशी नसलेले

जरी बहर माझे भासती
हंगाम चुकलेले
भेटते मला ती नित्य जसे
वहीत गुलाब सुकलेले

फिर फिजूल कैसे मेरा
यंहा बैठना अकेला?
जब हरदिन लगता दिल मे
ख्वाबों का उसके मेला।

फकीर- कभी रोया भी होगा वो, तेरे दर्द से लिपटकर?
तुझे बुरा नही लगा?

मी - बाबा ...
अश्क अश्क होते थे ,मै थम जाता था।
अश्क हसरत बनें,मै बहता रहता हूँ ।

फकीर - बहकर?

मी - मिलता हूँ उसे,नदी की तरह
और मुझे ओ समंदर बनाता है ।


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२७..०९. २०२२

सिसकी

फकीर - दिख रही है तुम्हारे
लब्ज क लिखावट
सिसकियाँ लगती है
किसी अनजान की।

मी : इरादा तो नही होता
की ओ पढे और रोए
बस सुनकर मेरी सदा कभी
ओ रोशनी सा लौट आए।

रस्ता तुडवत निघती
माझे शब्द अनवाणी
भासते का इतरांना
दुःखी एक विराणी?

शब्दांनाच भाग्य ते आणतात
तीला हात धरून....

फकीर- उसे कैसे पता चलेगा
तेरा दिल जलता है?
उसीकी याद से तु
हरदम मिलता है?
मी- बाबा!
ओ बिछडा है जरूर
दिल तो है पिछे छुटा।

फकीर- कंहा ?

मी माझ्या हृदयावर हात ठेवून
ऐकतो आहे स्पंदन...मुक होऊन

फकीर- और तुम्हारा दिल?

मी- वही तो पूछता हूँ मै उसे सदियों से।
फकीराचे हृदय का भरून येत आहे?
दुःखी,आनंदी,भिती असताना
अचानक उर भरून येते तसे.....?


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२६..०९. २०२२

समा

फकीर
अस्वस्थ होत आहे
पुटपुटतो आहे
'खफी' मनातल्या मनात
'तुम अलग हो'
जुदा हो हमसे
फिर भी दिल
जुड गया ।

मी: बाबा!
जुदा कैसे?
मै भी आप जैसा ।
माझ्यातही आहे एक 'दरवेश'
जो करतो नित्य 'जियारत'
माझ्याच 'मजारी' ची..
आणी 'माझ्या' हाकांचे 'उरूस'
मी रोजच मनवतो
मेरा 'तरीका' ओ है,
मेरा'सिलसिला' भी ओ।
बस बुलाता नही मुझे ओ
कधी आपल्या 'खानकाह'वर
मी 'मुरिद' आहे तीचा
हे माहिती असुनही
फक्त बनत नाही ती माझी'मुर्शिद'!

फकीर - 'समा' गाने को दिल कर रहा है अब ।
'समा' जानते हो?
मी : बाबा जर मी म्हणत असेन
आपण आहोत सारखे
कसे होऊ आपण
शब्दा पासून पारखे?

तुम्ही समा गा आर्जवे करा
माझी कविताच माझी समा
इबादत माझी अमिट मला
जन्नत,जहन्नुम ची न तमा ।

मै तो बैठता भी हूँ
देखकर उसकी छाँव ।
मी पुजताना तिला हृदयातुन
जततो सुन्नत भाव.
फकीर - पुरे अवलिया हो।

मी : काय माहिती कोण करेल
माझी शिफारीश?
मी 'सलाम'ही करतो
फक्त तिलाच !!
फकीर: इबादत सच्ची है तुम्हारी।
मी : लेकिन सब्र कबतक??

फकीर- तेरा खुदा जाने।
तु जाने ।
तो गातो आहे 'समा'
माझ्या व्याकुळ गीताचे शब्द घेवून....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२६.०९. २०२२

डंख..

दुःख तुझे उराला
भेटते बोचणारे
मी चुंबुन सुळ घेतो
मनाला टोचणारे

बैराग कथेचे निरूपन
जोग तुझा अधुरा
खोल तळाशी तुझ्या
झुरते का अधिरा?

अशा भुकेल्या वेळी
तोडते कोण पान्हा?
दुर अवकाशी भरारी
घरटे टांगताना..

ये ओंजळीला
पसरून तुझे पंख
उचलून घे दाणा
ठेवून जा डंख......

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२५.०९. २०२२

फुलपाखरूपण..

हृदयस्था!
तु कवितेतलं
फुल बदल म्हणालास..
मी ऐकलं..
पण तुझ्या गंधास
पारखी झालेली माझ्या
शब्दांची फुलपाखरे...
अडखळताहेत
त्यांचा
होतोय दिशाभ्रम...
कसंबसं साजरं
करताहेत ते
फुलपाखरुपण ....
पण अधून मधून
ते पाहतायत
आशेने माझ्याकडे....
आणी मागताहेत एक
नाजूक वचन....
तु बाग सोडणार नाहीस याचं...
मी ते वचन द्यावं
तुझ्या वतीनं
इतपत परिघ तरी
दिलायस ना मला??

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२५.०९. २०२२

शब्दनिळ...

मी शब्दनिळ होऊन
सुर राधा छेडले
यमुनेचे पाणी हसरे
नयनी जेंव्हा भिडले

झाड शहारे अवघे
जेथे शाम टेकला
मार्गस्थ होऊनी ठेवी
मागे सुर एकला

राधा काढत माग
वृदांवनी फिरते
ओठांच्या काठावरती
स्तब्ध बासरी झुरते

शाम सुर पेरतो
व्याकुळ आलाप येतो
मंद झुळुक स्पर्शता
राधेशी मिलाफ होतो

हसते राधा एकली
नयनी शाम रडतो
अवकाशाच्या परिघावर
मोरपंख अलगद उडतो...

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२५.०९. २०२२

सहमुक्ती....

व्याकुळ व्हायचे नाही म्हणून
मी गाठतो आहे तळ
जिथे तुझी हाकही
पोचणार नाही

हे अंधारे रस्ते तुडवत
मी ओलांडले आहे
निनावी बनून
सप्तपाताळ...

या एकाकी अंधारास
सरावत माझे डोळे
शोधताहेत मिट्ट
काळोखाचा कोपरा

या निशब्द मुहूर्तावर
मी स्थिरावलो आहे
अशा जागी जिथे
मी मलाच दिसू शकत नाही

तुझ्या वियोगाचे आलाप
त्यागायच्या इच्छेने
मी पापण्या बंद करून
मोजतो आहे माझे श्वास

आणी समाधिच्या
पहिल्याच पायरीवर उभे राहून
तु बोलावते आहेस हसत
एक हात पुढे करून....

मी तुला सोबत
घेवूनच
आता होऊ पाहतो आहे
मुक्त.....!!

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२४.०९. २०२२

शब्दकुळ....

सुन्न मनाने फकिर
स्वगतात पुटपुटला....

खाक हो जाता है पतंगा
दिए की लौ छुकर
शोर यूँ ही नहीं मचाती
तेरी ख़ामोशी बढचढकर।

बोलो कहाँ से लाते हो
इतनी शिद्दत
अपनी गीतों में?

मी हसलो मंद... म्हणालो,
बाबा !
नावेत वियोगाची बासरी
वाजवायचा राँझा
आणी महिवाल माळावर
गायचा आर्त गीते
त्याचा उगम जेथुन
तेच माझे कुळ....

फकीर- मतलब उसको हिर, सोहनी सरिका समझते हो?
मी - आदाब हिर सोहनी को
ओ तो उससे बढ़के
मै जन्नत पाता हर दिन
उसकी नज़्म पढके।

राँझा ची बासरी, महिवालची गीते
माझे शब्द त्या कुळाचे
सोहनीसह मडके वाहिले
बहुधा त्या जळाचे......

फकीर - बरखुर्दार । बह जाओगे ।

मी : वाहताहेत माझे शब्द
चिनाब चे काठ
मी चितारत आहे रंगाने
सोहनी घरचा माठ

माळावरती गातो आहे
हिर चे राँझा गीत
ही नज्म माझी शिकवेल
तिला प्रेमाची आर्त रित

भेटेल ती माझ्या गीताला
जेंव्हा काफीला गाईल गाणे
पहिल्याच शब्दास थबकून जेंव्हा
ती उघडेल दार अधिराने......

फकीर - रूहानी.........

मी बुडतो आहे तिच्या आठवणीत
एक व्याकुळ गीत म्हणून वर येण्यासाठी....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२४.०९. २०२२

नाजूक धडे

कोणी रडवतं
कोणी घडवतं
कोणी खुली किताब
कोणी दडवतं...

असतं तेच!!
जे असते दोन्ही कडे
प्रेम शिकत जातं दुराव्यातुन
समर्पणाचे नाजूक धडे

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.०९. २०२२

विलापाचा धिर

वेदनांचे बहर हृदयी
तुझा ऋतु बहुधा आला
अश्रुफुलांच्या पायतळी
स्वप्नांची ओली माला

रंग कोणते उधळू?
गाऊ वसंत गीत?
जडवून घेण्या तुझ्या
बहराची दुर्मिळ रित

झाडालाही असते हृदय
धडधडणारे हिरवे
तरीही दिगंत गाठती
रमलेले हसरे पारवे

झाड उडत नाही
पक्षी नसती स्थिर
किती धरावा झाडाने
विलाप सोसून धिर..?

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.०९. २०२२

पुरेल...

नकोस जागू
दिवे मालव
खिडकीवरल्या ढगाला
डोंगरा पल्याड घालव

जाईल तसा ही दुर
एकांती तो उरेल
दिली वेदना वाहण्या
उरले ढग पुरेल.....


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.०९. २०२२

बहुधा....

टप्पोर चांदण्या समक्ष
अनाहूत ढग आला
रातीच्या अंधाराची
ऊंचावत डोंगरमाला

वाकिफ हो?
इश्क कब मुकम्मल
होता है? - फकिर
हां!
जब इश्क पे सही
अमल होता है । - मी

फकीर - तो मिलों उसे।
करो अमल ।
कब तक अंधेरे मे
युं ही बैठे रहोगे?

मी : करतो तसाही विचार!!

निकलता हूँ उस तरफ
लेकिन उसे मिलता नही।
जानता हूँ मै पराये डाल पर
फुल वैसे भी खिलता नही।

ति अता करते अंधार
स्वप्नांचे दिवे मालवून
मग मी मलाच देतो त्यावेळी
परिघा बाहेर घालवून..

फिर उसके बेख्वाब अंधेरोसे
अकेले रोज गले मिलता हूँ ।
चराग हूँ आबाद रोशनी का
बेलब्ज जला करता हूँ ।

करीलही ती रफू हृदय
सुली से उतार भी देगी ।
तब उसकी भरी आंखों मे
इश्क की रोशनी होगी ।

अलवार विरताहेत ढग
चांदणे जळते आहे
दुःख बहूधा माझे
तिच्या हृदयी उजळते आहे....

फकीर - शायद ।

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.०९. २०२२

चिरंजीवी आस

बसलो आहे दोघेही
एक भरलं रितेपण घेवून
खोलतो आहोत अंतःकरण
मौनाचे साज लेऊन...

अवकाशात स्थिरावलेली
ओलांडत चांदण नक्षी
उडतो आहे रातव्यात
एक आनंदी पक्षी....

पाहून त्यास मी
उदासे हसतो आहे
फकिरासही तो
अंधुकसा दिसतो आहे..

फकीर - अच्छा! बताओ तुम दोनो के बारे मे ।
मी : बाबा रहने दो।
फकीर - क्यों? बता नही पाओगे?

मी : ओ पंछी है जो मुझे
पीछे छोड गया।
आणी मी... ते
मागं राहिलेलं घरटं!

फकीर- यह तुटता तारा देख
कोई मुराद तो बोल ।
मी : फलकसे टूटते तारे
दुबारा थोडे ना जुडा करते हैं
निकल गए पंछियों के पिछे
घोंसले थोडे ना उडा करते है।

हाँ । मै विरान हूँ
छुटा हुआ घोंसला हूँ ।
फिर भी मै उस सितमगर के
सब्र का हौसला हूँ ।

फकीर - तेरा दर्द ही
अब तेरी दवा ।

वेदनेच्या अत्तरातुन
का होतो मला तुझा भास?
इतकी चिरंजिवी का असते
मजला तुझी आस?


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२३.०९. २०२२

कधीतरी दुवा ......

शायद..माझी तपीश
फकीरास वाटते आहे अजान
तो करतो आहे तयारी
त्याच्या 'सुन्नह नमाजची'
किबल्याकडे चेहरा करून
त्याने नजर गढली आहे जमीनवर
त्याचा परवरदिगार पाहतो आहे
त्याच्याकडे थेट
ही जाणीव उजळत.
एक एक 'रकअत'करत
तो म्हणतो आहे 'तकबीर'
आणी पढतो आहे दुवा
त्याची नेअमत साधण्यासाठी
शायद माझ्या तगमगीतुन
मुक्त होऊन तो मिळवतो आहे
फलसफा - ए- नमाज...

इकडे मीही
अश्रुने करतो आहे वजु
एक एक रकअत पार पाडत
मी ही आरंभतो आहे
तुझी प्रार्थना...
तुझी नेअमत मिळवण्यासाठी
तुझ्या दिशेला किबला मानून
मी ही गढवतो आहे नजर
चांदण्यावर....
तु थेट पाहत असतेस चांदण्यातुन
माझ्याकडे समजून...
उंचावल्या हाताची ओंजळ पसरून
माझा खालिक तु असतानाही
मी मागतो आहे
तुझ्या साठीच दुवा.......

फकिर संपवतो आहे नमाज
फिरवतो आहे हात स्वतःच्या
चेह-यावर रूहानी धारत

आणी मी .....
माझे उंचावल्या हाताची
ओंजळ चेह-यावर फिरवण्याठी
शोधतो आहे तुझा चेहरा.....

अशाने माझी
रकअत नाही होत पुर्ण....
मग रहावं लागतं मला
सजद्यात कायम.......
करायला हवी ना तु माझी
कधीतरी दुवा कबूल?

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२२.०९. २०२२

दरिया

भिजल्या दवांच्या
गवत रजईवर
हळुवार पाय पसरत फकीर
विचारतो आहे....

साद देतो आहेस आर्त
क्या ओ मुकर गयी?
वैसे कौन थी वो?
कहा ओ चली गयी?

बाबा! रहने भी दो...
बहाव को कौन रोकता है?
नदी थी, बहना जानती थी ।
लाख कोशिशों के बाद
कहाँ ओ मानती थी ।........मी

फकीर - मग का बसला आहेस तु?
ही स्थितप्रज्ञता धारून..?
मी : बाबा! आपने कभी नदी को
दरिया से मिलते देखा है?
फकिर- तेरा मतलब ?
मी : उसकी याद को मै
ज़रिया बना रहा हूँ,
खुद को ही मै अब
दरिया बना रहा हूँ ।

फकीर - मुकर्रर ।

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२२.०९. २०२२

नियतबध्द

मी नदी बनून
वाहतो आहे
तुझ्या अथांग
सागराकडे..

धावतो आहे मी
काट्या कुट्यातुन
रानावनातुन
जंगल कपारीतुन
दरी खो-यातुन
उन वा-यातुन...

बदल्यात या
तु देशील काही
लाटा म्हणून

कारण माहिती आहे
समुद्रास नदी दिल्याशिवाय
तो लाटाही देत नाही....

पण मी त्याही पलीकडे आता...
मी वाहतो आहे
तुझ्या कडे
माझे नियतबध्द
प्रारब्ध म्हणून...


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.०९. २०२२

कश्मकश...

नितळ चांदण्याखालचा संयत तळ ढवळत
फकीर म्हणाला,

यादों का मुसाफ़िर बन तुम
बैठते हो नित सितारो के निचे।
हैरत है कोई कैसे इतना
किसी का इंतजार करता है ।

शांत वाहता वारा,
अवकाशी एकटाच विहरणारा
रातपक्षी..आणी त्याची
निरवव्याकुळी शिळ...
मी म्हणालो,
बाबा!
ओ दस्तक न देता
तो दिल आह भी नही भरता।
ओ गले नही लगाता और

 मुझे रुख़सत भी नही करता।

फकिर: शायद कश्मकश...

मी: हं तिचेही व्याकुळ मन
असेच दुखत असेल
ती ही कळवळून अशीच
सजद्यात झुकत असेल

फकीर: तपीश-ढाल दिल है तेरा
आग झेलता है ।
मी : तौबा!आग तो मै ले लू
उसपे आँच ना आए ।

मग फकीर ही नि:शब्द...
मजसम चांदण्याखाली

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.०९. २०२२

परिवलनीय....

होईल कसे पूर्ण
हे परिभ्रमण माझे?
तुझ्या परिवलनातुन
मजला मुक्ति मिळत नाही !!

कललो आहे मी
तुझ्या अक्षाच्या दिशेने
मोसम त्यामुळे येते
मी कदापी रोखत नाही!!!!


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.०९. २०२२

परिंद...

"साया भी नही उसका
तसल्लियाॅ कैसे पाते हो?
रोशनी मे गुम होकर
रात मे उसे ढूंढने आते हो ।"
अचंबित होऊन
फकीर म्हणाला..

एक दिर्घ कळ
मनात शिळ वाजवताहे ...
मी म्हणालो,
"हे तम तिला शोधन्या
घालते मजला भरीस
अंधार सोने होतो
हाती चांदण्याचा परीस

नसो सावली मागे
जरी मी एकला
अंधाराच्या काळजावरतीच
तो चेहरा मी रेखला"

हां हां शायर फिर भी...
रात मे ही क्यों ढुंढते हो उसे?
सूरज थोडे ना तुम्हे
करता है मना?....-फकीर

काळीजकळ सांधत
माझे शब्द हवेत झेपावले...
" बाबा! परिंद शाम को ही लौटते है,
अपने घोसले मे ।"

फकीर : दुरूस्त फरमाया ।

तो ही उलगडतो आहे आता
अंधाराचे पट
कदाचित रेखतो आहे तो ही
त्याचा रब तमाच्या काळजावर.....!!

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२१.०९. २०२२

आमिन...

न राहवून फकीर.....

क्यों नही करते तुम
जिक्र ए जुदाई ?
दिल तो हमेशा तुम्हारा
देता है उसे दुहाई ।

उम्रे बित जाती है
पत्थर भी रोता है।
बिछड़े कोई तन से
रूह से तो अपना होता है ।

परिंदे को बता
तेरे मन की बात
बेचैनी का मंज़र
और ए तनहा रात ।
...
निःश्वास टाकून मी...

बाबा!
तो तरसही खात नाही
बेईबादत चुप ही राहत नाही
बेशक ओ गया ...
लेकीन आँखो मे ही रह गया

व्यापला तिने अवकाश
भारली आहे समग्र भुई
कशास करू मी जिक्र उगाच?
बात मुह से निकली और पराई हुई...

मला तिचा भाव पण
करायचा नसतो विलग
है ही ओ सबसे जुदा
सबसे ...अलग....

फकिर- दश्त भरा दिल लेकर
कब तक सैलाब रोक सकोगे?
मी: एक तो कयामत
या वो आने तक...
मेरा सैलाब भी उसीकी
बाहो का दिवाना।

फकिर : पागल है तु पक्का ।

मी : बाबा ... यह कहकर
आपने उसकी याद ताजा कर दी
शुक्रिया ।
फकिर : या अल्लाह!
इस दिवाने को सुकून फरमा ।
मी हसतो आहे "आमिन" म्हणत....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
२०.०९. २०२२

उजेडाचे टाहो

बंद दाराच्या बिजागरीस
चाहूल कुणाची वाजवे?
आभाळातल्या चांदण्यावर
मी उधळले मग काजवे

अजूनही जागते रात्र
नक्षत्राची घेवून आस
सप्तर्षी ता-यातुन मजला
चेह-याचा तुझ्या भास

मी काढत माग निघता
रस्त्यास पडे ना भुल
तु अवकाशी खोचलेले
उत्तरेस ध्रुवाचे फुल

मी ओंजळीत झेलून घेतो
एक तुटता तारा
हा क्षण तमाचा दाटे
स्वप्नही न पडणारा

पहाटेला तारा ढळतो
निज तुझी का तुटते?
का त्यामुळेच अवकाशी
उजेडाचे टाहो फुटते?

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१९.०९. २०२२

हमरूह....

शहारला फकिर म्हणाला
"है तेरा हर मिसरा
आरजू की रवानी
तेरी बेपनाह दिवानगी
समझती भी है दिवानी?

पहेलियाँ कितनी बुझाएगा
कभी मिलेगा भी रास्ता?
तेरे हर लब्ज़से छलकता
बस प्यार का वास्ता ।"

-हं, लिहतो मी
ही तिचीच तर इनायत
पापण्यात समुद्र राखणे
कसब उगाच का लाभले?....मी-

"समजते तिला सगळी
माझ्या शब्दांची घडण
या सखोल भावगर्भाची
ती आर्त वळणी चढण

हर शब्दांचा आत्मा
तिचे गीत गातो
तिच्या हरल्या नि:श्वासाची
मी व्याकुळ जीत होतो

माझा रस्ता ही तीच
तीलाच शोधण्यासाठी
हा भाव माझा टाक
पाषाण भेदण्यासाठी

फुटतील पाषाणास गीते
येईल वा-यावर संगीत
ही आर्जवे व्याकुळून होतील
बंद पापण्याआड मग रंगीत

फकीर: गाता रहे तु हरदम
तराना ए प्यार का,
तु हमरूह बन गया है
तेरे बिछडे यार का ।
मी: हं ! बहुधा....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१९.०९. २०२२

शब्दांचा आत्मा

तो फकिर म्हणाला
"इस शब-ए-गम मे तुम्हारे हर्फ
शायद दरिया से आते है ।
शायरी तो है तुम्हारी लेकिन
ए लब्ज़ किस रूह से आते है?

मी हसलो मंद चांदणे पाहत...
म्हणालो....
"बाबा ! सुरज बुडतो.. नंतर..?
चराग धावून येतो..मग?
तो ही विझतो झोपताना मग ?
जुगनू येतो चमकतो
तो ही जातो त्याच्या ठिकाणाला...
राहतं ते चांदणं..
अविरत साथिला....."

मतलब?- फकिर

"तो रात्र देतो तमाची मग देतो
साथिला प्रकाशी चांदणे
ती ही अशीच देवून गेली
आठवणीशी एकट नांदणे

मी वेचतो शब्दातुन उजेड
जो चांदण्याच्या असतो ठायी
पार होते नित्य मग रात
अन् ही आठवणीची गर्त खाई

हो ! लिहतो मी काव्य
तीच शब्दांचा आत्मा
तिचे शब्दात माझ्या असणे
जणू चराचरात परमात्मा!!" - मी

माशा अल्लाह!
माशा अल्लाह! - फकिर...

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१८.०९. २०२२

असंभवनीय रेषा

मला नित्य
साकारायचं असतं
एक देखणं महाकाव्य
तुझ्यासारखंच....
तेही तुच ओढल्या
तुटक.. गडद
रेखल्या,खोडल्या,
स्विकारल्या,नकारल्या
जवळ घेतल्या
दुर ढकलल्या
रेषेच्या
आडोशाने....
मी होतो तुझी
अशी असंभवनीय रेषा
मग शब्द येतात
तुझी प्रतिकंही
आणी मग मी लिहतो
तुझ्या नसल्या
तपशिलाचे
अदमास घेत
एक व्याकुळ महाकाव्य ...


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१८.०९. २०२२

मौन...

फकिर म्हणाला.......
चुप क्यूँ हो?
क्या रंज खलता है?
ये बेलफ्ज रहेना भी
कितनी जोर से बोलता है।

मी : या मौनात दडले आहे
लक्ष शब्दांचे हरणे
गझलांनी माझ्या रातव्यात
स्वप्नबंबाळ होऊन मरणे

मी शब्द कशाला योजू?
ती टिपत असता भाव
माझ्या आकांती गझलाना
मी दिले मौनाचे नाव

कळते तिला अवघे
जरी असते मुके सारे
सांगतात खबरबात सारी
दोघांस पाहणारे तारे....

फकिर: अच्छा........?
सितारे है जरिया?
मी : बाबा ! बहती लहरो का ही
खामोश रहेता है दरिया ।

फकिर : बनो !
और गहरे बनो ।
खुद के अंदर की लहरो की
विरानिया सुनो ।
मी : हं......

मी गाठतो आहे तळ
माझ्याच गर्ततेचा
आधार असा तरंगाया
मला सापडत नाही.......

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१७.०९. २०२२

टिंब.

तुझ्या कवितेत
जसा तपशील येतो
अगदी मनाच्या
तळातुन..प्रतिमारुपात
तसा मी ही
यावा कधी स्फुरून
अनाहूत
इतपत
सखोलता
गाठेन का मी?
हा अट्टाहास न ठेवता
मी.....
उतरतो आहे खोल
तुझ्या अंतरी...
तु बस सावरून
तुझे भूर्जपत्र
आणी ठेव टाक सज्ज..
स्फुरलीच एखादी कविता
तर लिहून ही टाक..
नाहीच सुचलं काही
तर काढ
एखाद टिंब...
मी घेईन अदमास
माझाच.....
त्या टिंबातही....



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१७.०९. २०२२

शोध.....

शोधू?
मिटवशील अंतर?
की राहू असाच एकला
अज्ञात..समांतर..?

येवू?
की असाच दुर राहू?
की मध्यरातीच्या घडी
नयनातुन तुझ्या वाहू?

राहू?
तुझ्या अंतरी खोल
होवू दे ना थोडे तुझे
हृदय ही अनमोल...

पाहू?
बंद डोळ्यातले किस्से?
की वाटून घेवू तगमगीचे
हुरहुर दाटके हिस्से?

थांबू?
न पडत्या स्वप्न वेळी
की पेरू चंद्र पुर्ण
आसुस उत्सुक भाळी?

निघू?
नको! हलकेच मला तु थांबव
हा क्षण आभासी मखमली
अजून थोडासा लांबव.....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१७.०९. २०२२

व्याकुळ आण !

शोधता किती शोधू
हे अंतरीचे कोडे?
दे ना ओळखखुणांचे
आभास मनाला थोडे

असली रित कसली
मीच शोध घ्यावा?
की हरवून तुझ्याअंतरी
तुझाच शोध व्हावा?

येता काळीजहाक
उडेल निद्रेचा थवा
नजरेतल्या स्वप्नांचा
मग तारकात गवगवा

खिळता चंद्रावर नजर
दाटून येईल रान
मग राखत तु जागी
माझी व्याकुळ आण!



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१७.०९. २०२२

तसाही.....

या अधिरघडीच्या संयती
कशास करू मी घाई?
अनावर प्रितीस माझ्या
होशील तु उतराई

असते हाक अंतरी
मी तरीही देत नाही

दुरचा चंद्र तसाही
कुशीत येत नाही....



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१४.०९. २०२२

इबादत

फकिराचे गुढ कोडे
"बता तुझमे और मुझमे क्या
सरीका है?"
मी : "इबादत !"
"माशाअल्लाह! अब जुदा
क्या है? बता" फकिर.
मी:आप खुदा की इबादत करते हो,
मै उसकी ।
मग आम्ही दोघेही मुक....



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१२.०९. २०२२

फुले...

फकिर म्हणाला
"तु फुल क्यों चुनता है?
इतना बेसब्र होकर?"
मी म्हणालो,
"अहो ती केंव्हाही येवू शकते"
फकिर म्हणाला
"अरे लोग तो कहते है
वो चली गयी है कबका
घर भी बसा लिया उसने,अब
तु बेवजह धुप मे क्यों जलता है?
मी म्हणालो
"फकिर बाबा! मला माहिती आहे
सगळं सगळं, पण....
ती एवढी निष्ठूरही नाही,
एखादवेळी नक्कीच ती भेटेल
या गुमशुदा शहरास
मग त्या विरान वेळी
स्वप्नांच्या समाधिवर वाहायला नकोत
का तीला फुले?"
फकिर म्हणाला,"पगला है।"
मी म्हणाले
"हं ती पण म्हणायची"......

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१२.०९. २०२२

हिजरत...

सहप्रवाशी फकिर म्हणाला;
"ए बंदे! कसली आस घेवून
तु करतो आहेस ही हिजरत
तुडवतो आहेस हा
अवघड रस्ता?
तुझा ईश्वर तरी कोणता?
त्याची आराधना कोणती?
व्याकुळतेत तर तु मलाही
पिछाडलंस...!!"

मी निरव शांती राखत
तुझ्या दिशेच्या रस्त्यावर
चिरपरिचीत नजर रोखून
त्याला दिली
तुझ्यावरची कविता
नजरेखालून घालण्यासाठी.....

सजदा करून ,तो म्हणाला;
"या अल्लाह!
इतनी तडप काश मुझमे होती
तु दौडा आता मेरे पास...!!"

त्याने हात उंचवून
दुवा मागीतली
"जा तुझे तेरा खुदा मीले
तेरी हिजरत काम आए"

मी शब्द शब्द जोडत
चालतो आहे
तेंव्हा पासून......
तुझ्या दिशेला....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
११.०९. २०२२

मखमली पाश

तुटता तुटत नाहीत
हे पाश तुझे मखमली
जसे आभाळाशी जडते
चांदणे मखमली

विसर पडत नाही
दोघांनाही असते आस
दिवसा उजेडी लुप्त
चांदण्याचा आभाळा भास

रातीत सारे हरते
चांदण्याच्या ठायी
दुरच्या चांदण्याला
माझे आभाळ उतराई

कोण कोणास व्यापते?
प्रश्नास अर्थ नसतो
दोहोचा प्रकाश
तम सारत असतो...




༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१०.०९. २०२२

निनावी मौन

महाकाव्य मजला
सुचते प्राणभाषी
सय मनातली माझ्या
तुजकडे माहेरवाशी

मी गाठतो तळ कशाचा?
हाती काही ना लागे
हे असले कसले क्षण
तुजविन एकले अभागे

मी पिंपळ होऊन उभा
कोण समाधी लावते?
वैशाखाच्या पुनवेला
मन वैरागी धावते

फिरून येते तु
मी ऊंची गाठत नाही
हे कसले अनादी कोडे
सुटता सुटत नाही

लिहावेत ताम्रपट
की शिलालेख कोरावे?
की मौन मी निनावी
या कवितेतुन पेरावे...?


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०९.०९. २०२२

मारिची भुल

अशोकवनी ओढीने
शब्द माझे शोकाकुल
का पडते मजला तुझी
नित्य मारिची भुल?

बांधेल कोणी सेतु
दाखवेल ओळखखुण?
सागरात तरत्या दगडांना
येईल आवेगी धुन?

देऊ का अग्निपरीक्षा
तु मला सोडवण्यासाठी?
हृदयातल्या कप्प्याच्या
सोडत माणिकगाठी

घे मला कुशिला असे जणू
भुई ने जानकी धारावी
तुझ्या पदस्पर्शाने अहिल्येतुन
शिळ दुर सारावी

लिहू का महाकाव्य आपले
युगांती चालणारे?
आत्म्याचे अंतरद्वार
अलगद खोलणारे......
༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०८.०९. २०२२

क्रौंचीव्याकुळता.....

मी तमसाकाठी
मुक
शांत
थकलेला

नको क्रौंचहत्या
म्हणून
बाणही मी
चुकलेला

मी क्रौंचपारधवेळी
अजाण कविस
सुचलेले
कारूण्य गीत

मी वेध झाल्या
पक्षासाठी
फुटल्या
टाहोंची व्याकुळरीत

मी बहुधा
दोन्ही क्रौंच
अन् ..आठवण.. ते हात
बाण मारणारे

मीच ते रूदनातील
महाकाव्य
दुःख श्लोकातुन
सारणारे......
༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०७.०९. २०२२

 

जोजवणारे....

जाहले असे कितीदा
शिल्लक खुप राहते
तुझ्यातले अर्धे काही
अर्ध्यास माझ्या पाहते

होईल कधी पुर्ण हे?
घेवून आस चालतो
उत्तरेचा चांदवा
नभास व्याकुळ बोलतो

कधी नसतेही निघायचे
तरीही आपण निघतो
रातीच्या मध्यावरती मग
शब्दातुन कोण बघतो?

झोप अशी का जागवे?
शिणतील ना पहाटवारे
मिट कुशीत तु डोळे
स्वप्नांना जोजवणारे...

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०५.०९. २०२२

स्फटिक सुराने

ये ना तु बनून
मला सुचलेले
चांदण
गाणे

भारून दे
मग आसमंत
तुझ्या
स्फटिक सुराने..!

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०४.०९. २०२२

अस्विकृत

मी हरवतो आहे
तुझ्या शहरात
जेथे मी कदापिही
आलो नाही

ना मी कधी
स्विकृत
अन्
मुक्तही झालो नाही



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०४.०९. २०२२

अव्यक्त प्रारब्ध...

मी वगळलेला तपशिल
मी निनावी लोकगीत
नदी गुमान वाहते जशी
अजाण सागरमिलनरित

मी सुटलेले अज्ञात
आठवता ना आठवे
मी काट्यात रूतलेले जणू
बहर फुलांचे ताटवे

मी हरवलेली चिज
कोणास नसे ना ठाव
व्याकुळ अभंगातला मी
दडलेला आर्त भाव

मी सोडलेले शहर
मी उगाच कोणी नाही
अंधारव्रतात उमटणारी
मी प्रकाशकवडसी ग्वाही

मी अंधूक, अधुरे,धुसर
स्वप्न न पडणारे
मी दिशाहीन थव्यातुन
पाखरू उडणारे

मी कोणीच कसा नाही?
ही न वाटणारी खंत
निरखुन न पाहिलेला
तरीही मी आसमंत

मी ध्यानीमनी नसणारा
जणू आठवणींचा डोह
मी अनावर व्याकुळातला
अल्प मिलनमोह

मी अलक्षी गर्दी
मी विसरलेला चेहरा
मी भुगर्भस्त दडवलेली
मातीआडची मोहरा

मी न जुळलेले काव्य
मी न भेटला शब्द
तुझ्या सुटल्या कवितेचे
मी अव्यक्त प्रारब्ध!!

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०४.०९. २०२२

चांदणखुणी...

गगनहाकेवर येते
तुझे चांदणे निळे
पाताळात बहरते
चंद्रोदयाचे तळे

दारात थबकते सांज
खिडकीला वारा शिवे
तमास माझ्या तुझे
प्रकाशकवडसे हवे

उदास दिव्यांच्या संगे
शब्दांना थरथर सुटते
दुर शिवारा तमोघडीला
हळवी भाषा फुटते

शब्दामागे निघतो
पेरत सांजगीताचे सुर
सजनखुणांचे ठसे
उमटत असता दुर

आभाळ ओंजळ भरते
न पसरता हात
कुर्बानीत जळताना
मंद दिव्यातील वात

तुझे हरवले शब्द
मी अलवार गतीने वेचतो
माझा हरवला भाव
कधी तुला अनाहूत सुचतो

मी नसतोही कधी बहुधा
तुझ्या ध्यानीमनी
तरीही कविता माझी
आपसुक चांदणखुणी



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०४.०९. २०२२

निआवाजी....

निआवाजी वचनांचे

गीत होते मोठे
घेण्या हात हाती
ते शोधावेत कोठे?



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०४.०९. २०२२

टाहोंचे अरण्य....

झाली का रेखून तुझ्या
आर्त कवितेची पाने?
घे काळजातले शब्द
टिपून मुक मनाने

ओळी मागून ओळी
चालून येतील हाती
मी धारून घेईन ओला
भाव तुझा मग माथी

टाहोंच्या अरण्यात या
मी रोपेन तुझे भाव
तुडवीत राहीन रस्ता
घेत तुझ्या हाकांचे ठाव...



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०२.०९. २०२२

...की?

पंख
बनू
की
वारा.......?
तझ्या
दिशेस
निघणारा........



༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०२.०९. २०२२

शहरात.....

कल्पनेत मी पाहतो
मोठं घड्याळ असणारं
एक इवलसं शहर
त्यातलं तळं
तेथील पाऊलवाटा
तिथली सकाळ
शहरातील मोजकीच
पुस्तकाची दुकानं
शोधूनही न सापडणा-या
मात्र अनाहुत हाती लागतील
अशा चिजवस्तुची बाजारपेठ
मी कल्पनेत पाहतो
इंग्रज कालीन खुणांचे नगरठसे
कधी तु सांगीतलेला लामणदिवा
कधी कधी तेथे पडणारा पाऊस
लख्ख निरभ्र आकाश...
करतोही तु सांगीतल्या स्थळांची,
माणसांची तपशीलवार वर्गवारी
अशा अनोळखी शहरात
राहता ओळखीचा देखणा
हसरा चेहरा आठवत...
मी पाहतो तेथील
फुलांचे झाडांचे घोळके
तेथील झाडाफांद्यावरील
पेंगुळलेले निशाचर पक्षी
तळव्यावर सजलेली
पहिल्या बहराची फुले
सारं सारं मी कल्पनेत पाहतो
मात्र .....
मी मलाच पाहत नाही
अशा काळीजओढ शहरात.......

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०२.०९. २०२२

दोन जिव एकाकी

माझ्या खुणा पुस
आठवणी निर्वंश कर
तुटल्या काळिजमण्याची
सावली तगमगीवर धर

होतील किलबिले
न लागत्या चाहूलीचे
मी पुसेन अंधूक माग
जिवाच्या काहिलीचे

तु कशास वाहते पाणी
नयनांच्या काठावरूनी
हा पक्षी थेंब टिपतो
एकाकी वाटावरूनी

नकोस गाऊ उदासे
काळीजखुणा बघ भिजल्या
मज खुणावत्या वाटेवरती
सांजी ही विरक्त विझल्या

नकोस उदास होऊ
अंतर नाही पडले
दुर चकाकते चांदणे
बघ आभाळाला भिडले

होऊन एकरूप दोघे
प्रकाश उजळ वाहती
दोन जिव एकाकी
त्यांना अंतरात पाहती....

༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
०१.०९. २०२२