Sunday, September 18, 2022

असंभवनीय रेषा


मला नित्य
साकारायचं असतं
एक देखणं महाकाव्य
तुझ्यासारखंच....
तेही तुच ओढल्या
तुटक.. गडद
रेखल्या,खोडल्या,
स्विकारल्या,नकारल्या
जवळ घेतल्या
दुर ढकलल्या
रेषेच्या
आडोशाने....
मी होतो तुझी
अशी असंभवनीय रेषा
मग शब्द येतात
तुझी प्रतिकंही
आणी मग मी लिहतो
तुझ्या नसल्या
तपशिलाचे
अदमास घेत
एक व्याकुळ महाकाव्य ...


༄᭄प्रताप ࿐
"रचनापर्व"
www.prataprachana.blogspot.com
१८.०९. २०२२







No comments:

Post a Comment

राधेस बोल लागे....

चंद्रफुलाच्या छायेमधला एक उसासा घेऊन आलो चांदचकोरी कथा बिलोरी हृदयी तुझ्या मी लिहून आलो किती कवडसे वितळून झाले तुझ्या हातच्या तळव्यारेघा  कि...